معنا و شرح كلمات آية الكرسي

الله: كلمه ((الله)) معروفترين اسم خداوند (عظم شانه) مي باشد و فقط به خداوند اطلاق مي گردد. در جنة الامان الواقيه است كه اسم ((الله)) از جهاني از اسماء ديگر خداوند امتياز دارد

اولا، اين اسم شريف مشهورترين اسماء خداوند تعالي و بالاترين آنها در قرآن و ادعيه مي باشد.

ثانيا، كلمه اخلاص و شهادت مخصوص اين اسم مبارك مي باشد و بوسيله اسم ((الله)) محقق مي گردد ((قل هو الله احد : اَشهد اَن لا اِله الّا الله))

ثالثا، اين اسم فقط به ذات مقدم حق تعالي اطلاق ميگردد و حقيقتا يا مجازا به هيچ شئي غير از او اطلاق نمي گردد.

رابعا، اين اسم مبارك دلالت بر تمام اوصاف ذات مقدس الهي مي نمايد و اسماء مباركهء ديگر به تنهايي چنين اطلاقي ندارند. براي مثال، خالق فقط بر خالق بودن خداوند، و عالم فقط بر عالم بودن، و قادر بر قادر بودن حق تعالي (عظم شانه) دلالت دارد. به خلاف اسم شريف ((الله)) كه به تنهايي بر تمام اوصاف خداوند دلالت دارد.

خامسا، اسم مباركه، ((الله)) اسم مي باشد اما ساير اسماء صفات الهي مي باشند.

سادسا، اسماء ديگر مسمي به ((الله)) مي گردند، اما ((الله)) مسمي به ديگر اسما نمي شود، بنابراين گفته نمي شود كه مثلا ((الله)) يكي از اسماء خبير و حكيم است و نيز گفته نمي شود كه ((ارحمن الله)) و ((الخير الله)) بلكه گفته مي شود ((الرحمن الله)) و ((الخبير الله)). طالبين مي توانند به كتب تفسير و لغت مراجعه نمايند.

الحيّ: اسم مبارك ((الحيّ)) به دو معنا مي باشد. اول به معنا كسي كه پيوسته موجود است و موصوف به حيات مي باشد و موتي براي او نيست. و جهت ديگر معنا ((الحيّ)) اين است كه هميشه فعّال و مدرك مي باشد و هيچ وقت اين صفات از او زائل نمي گردد و كسي كه فعال و مدرك نباشد ميت است.

و مرتبه كاملهء ((حي)) به اين معنا كسي است كه تمام مدركات در تحت ادراك و مندرج مي باشند به صورتي كه هيچ مدركي از علماو خارج نبوده و هيچ مخلوقي از افعال او بيرون نمي باشد.

القيّوم: به معنا قيّوم دائمي مي باشد كه بلا به ذاتش زوال بوده و قيام هر موجودي در موجود بودنش و تدبير و حفظش وابسته به او مي باشد و گفته شده كه به معناي عالم به امور مي باشد..

السنة: به معناي خواب خفيف و سبك مي باشد. در مجمع البيان است كه سنه يعني چرت، در سر مي باشد يعني مربوط به مغز است، و خواب مربوط به قلب و روح مي باشد.

الكرسي: كرسي لغةّ به معناي هر اصلي مي باشد كه به روي آن اعتماد و تكيه بشود.

يؤده: يعني سنگين و سخت و مشكل شد براي او ولا يؤده يعني سنگيني و سخت و مشكل نمي باشد.

العليّ: در كتاب ((توحيد)) شيخ صدوق (ره) و در مجمع البيان است كه ((العلي)) به معناي اقتدار و قدرت و نفوذ مي باشد. يعني خداوند عظّم شانه بر تمام مخلوقات با قدرت و قهر و غلبه برتري و علوّ دارد و گفته نمي شود رفيع زيرا رفعت در مكان مي باشد و معناي ((عليّ)) در مورد خداوند بلندي گرفتن ذات اقدسش بر تمام مخلوقات با نفوذ سلطنت و اقتدار مي باشد، و معناي ديگر ((العلي)) چنانچه در توحيد شيخ صدوق (ره) مذكور است. برتري ذات مقدس الهي از امثال و همتايان و آنچه كه وسوسه هاي جاهلان و افكار شيطاني در آن فرو رفته و افكار گراهان بسوي آن ميل نموده است، مي باشد. و اين مطابق فرموده كلام او مي باشد، كه مي فرمايد ((تعالي عما يشكرون)) يعني علو و برتري دارد بر آنچه كه مشركان در مورد ذاتاقدسش (به گمراهي) مي گويند.

العظيم: در توحيد شيخ صدوق (ره) روايت است كه حق تعالي (عظم شانه) عظيم ناميده شد، زيرا كه او  خالق خلق عظيم و پروردگار عرش عظيم مي باشد.

الغي: به معناي تقيض رشد مي باشد، يعني رفتن به طريق هلاكت.

الطاغوت: در اصل بر وزن فعول بوده و مصدر مي باشد و اصل آن طغي و طغيان مي باشد.

العروة: به معناي طناب و دست آويز مي باشد و از آن است عروة الدلو يعني طناب مخصوص چاه.

الانفصام: به معناي انقطاع است و اصل آن از  فَصَمَ به معناي بريدن و پاره كردن مي باشد و گفته مي شود فصنتُه فاتقصم يعني آن را بريدن پس بريده شد.

منبع: کتاب آیة الکرسی (مشکل گشای مشکلات)

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: